کتاب حاضر،بهصورت معکوس یعنی،«یک رویاء و دو بستر» به کار رفته است.منظور از آن تعبیر،آن است که در دانشگاه ایران،یک رؤیا وجود دارد و آن ،نیل به دانشگاهی تراز و مطلوب است،اما این رؤیا در دو بستر و مسیر برای نیل دانشگاه تراز، توسل شتاب زده و تقلید از دانشگاه مدرن، به ویژه در شکل های معاصرتر آن است.